Eerste berichtje in Maart.

Naka Suuba Si

Hier zijn we weer voor een wekelijkse update. Ook deze week is er heel veel gebeurd !

We zijn van maand veranderd! Bij deze is dit dus ons eerste berichtje van maart.

Vorige zaterdag zijn we naar het eilandje Barra geweest. Dit eilandje bevindt zich rechtover Banjul. Om er naartoe te geraken konden we kiezen tussen de übertrage ferry of de plaatselijke speedboot : houten wrak waar 80 man op kan. We hebben voor dat laatste gekozen natuurlijk ! De bootjes vertrekken gewoon van op strand en om te voorkomen dat de toeristen/reizigers natte voeten zouden hebben, staan er dus altijd 20 « dragers » klaar. De ene vraagt of je naar Barra gaat, en voor je het weet steekt er iemand zijn hoofd tussen je benen en zit je in zijn nek. Dat is dé manier om veilig en droog aan boord te geraken. Spijtig genoeg vertrekt zo'n bootje enkel en alleen maar als het stampensvol is, dus is het wachten en wachten en wachten en wachten in volle zon... Na drie kwartier op de boot konden we eindelijk vertrekken ! De boottocht op zich was heel gezellig. Eenmaal in Barra aangekomen zette iedereen zich echter tegelijkertijd recht waardoor het bootje gevaarlijk begon kantelen. De planken die als bodem en zitplaats dienden, begonnen te verschuiven : oppassen en jezelf aan iets of iemand vasthouden is de boodschap.

Eenmaal aan wal (het strand van Barra) vonden we meteen een gids : Ousman. Hij heeft ons in een paar uur tijd de meeste delen van het eilandje laten zien : fort Bullen, schooltjes, het strand, het bos, de « stad », ... Een heel gezellige uitstap ! Barra lijkt in veel opzichten sterk op Banjul, alleen is het daar veel rustiger. Om terug te keren naar Banjul hebben we hetzelfde transportmiddel gebruikt! Deze keer was de zee iets wilder, dus hebben we toch maar een reddingsvest aangetrokken: you never know.

Zondag = rustdag dus tijd om lesvoorbereidingen te maken en toetsen teverbeteren. Catherine heeft deze week een complementair groepswerk in elkaar gestoken met haar mentor van S.E.S. Daar komt echt superveel werk bij kijken: alles bespreken, uitwerken, proberen uitleggen aan die gastjes (en de mentor), ze begeleiden, een geschikte evaluatie vinden... maar het is zeker voor herhaling vatbaar. De lesjes beginnen echt vlot te lopen. Ik heb mijn draai in het lesgeven hier zeker al gevonden. De lesjes vliegen voorbij en de leerlingen zijn het al gewoon om een toubab voor de klas te hebben.

De beach is hier the place to be om je lichaam te trainen: joggen, voetbal, buikspieroefeningen,... dus wij doen dat ook! We proberen om de dagen te gaan joggen. De ene keer lukt dat al wat beter dan de andere keer, maar we blijven doorzetten.

We zitten hier al langer dan 21 dagen dus moesten we onze visum laten verlengen: van BCC naar de dienst immigratie (btw BCC heeft nog altijd jullie post niet ontvangen, de post gaat hier dus heeeeeeel traag). In BCC hebben we de militair Paul ontmoet die ons naar de dienst immigratie heeft gebracht, waar een vriend van hem werkte en hocus pocus ons visum werd gratis verlengd tot eind juni. Vriendjespolitiek is hier dus sterk aanwezig. Met militair Paul zijn we op een avond ook naar Atlantic Hotel gegaan om een avondactiviteit mee te maken: Afrikaans dansen en the 80s is the mix. Dit was echt FANTASTISCH! Hoe zijn we daar binnengeraakt? Paul kende Eddie en Eddie organiseert de avonden,.. You see, altijd handig om iedereen te kennen.

Op andere avonden zitten we meestal bij onze hoste of gewoon op de kamer. Even relaxen na een lange werkdag (bijna alle dagen van 8u tot 16u en Catherine moet soms ook op zaterdagmorgen lesgeven) kan eens deugd doen. Gewoon muziek luisteren, briefjes schrijven of kaarten zijn een van onze favoriete bezigheden. GJ is immers al verslaafd geraakt aan 30'en en Cath heeft leren zenuwen.

Ondertussen is Peter ook aangekomen in Banjul (samen met David). David is een muzikant en tevens ook onze buur want hij leeft in de kamer naast de onze. Onze compound is dus nog wat drukker geworden. Met de overige mensen van de compound komen we beter en beter overeen. Spelletjes worden gespeeld met de kleine kinderen, we zitten samen om cakejes te verkopen (terwijl Cath dan bv haar reflecties schrijft) of we eten samen. We worden hier echt aanzien als deel van de familie.

Gj:

Ook de schoolweek is voorbij gevlogen. Dagen zijn gevuld met wiskunde geven en aan het toekomstige computerlokaal werken. Daar staan nu 5 computers die ik voorzien heb en 7 computers van uit het stadhuis. Na twee volle dagen werken hebben we 12 werkende computers met allen windows XP, office pakket, firefox,... met veel hulp van de ICT-kracht vanuit het stadhuis. Het gaat daar nog dik in orde komen.

Ik heb ook een request mogen indienen met allerhande materialen om een volledig netwerk mét internet te kunnen installeren. Moest dat nog in orde komen dan gaat het daar op een echt computerlokaal lijken. Zo snel mogelijk het vak: computer science implementeren in de time table of the school.

Het Engels begint al zeer vlot te lukken, elke dag beter! Het is hier warm. Tgaat hier alleen maar warmer worden naar't schijnt. Het is hier namelijk gambiaanse winter. Smorgens lopen de mensen hier met winterjassen en we hebben zelfs een leerling met uggs betrapt.

Ik ben gisteren terwijl Catherine les aan het geven was (ja op zaterdag) nogmaals naar Barra geweest met het bootje, op een goed uurtje zijt ge aan de overkant. Voor nen euro. Heb daar met de gids van vorige week een ander deel bezocht van de stad. Had a very nice time. 't leven is hier goed.

Vele groetjes uit het verre Gambia!