Alive and kicking

 Op een vroege ochtend in het internetcafe. (Bier verkopen ze hier niet.)

 Dochters die in ons compound leven.

 Catherine voor de klas.

 Broodjes worden gemaakt door een paar mamaakes. In een uitgescheurde pagina van nen boek. 6 dalasi (18cent)

 Vissersbooten everyone needs a living.

 Zeer veel zwerfhonden, heb al ne compagnon gevonden om mee te gaan joggen op het strand om de twee dagen.

 De hangmat van op lifttrip, is ook mee naar Afrika.

 Zodra de vissersboten aankomen wordt de vis per opbod verkocht.

 Met zo een bootje zijn we vandaag naar Bara geweest! tot 60 man in een houten bootje, we hadden wel zwemvesten.

 We verwennen onszelf met een theetje.

 Festival waar ik de belichting gedaan heb. Geluidsnormen waren ver te zoeken.

 Cakevormpjes van Gambiaanse makelij. Artistieke foto No. 1

 Mijn toevoeging aan het (onbestaande) computerpark van de school.

 De weg naar school.

 Hulp van de studenten om het lokaal leeg te maken.

 Catherine in haar traditioneel kleed.

 Independence Day, had iets weg van een festival.

 Garba Jahumpa.

 Dag in dag uit cake verkopen, dat doen ze in ons compound.

 Hoe beeld je het woord zebrapad uit?

 Vertegenwoordigers van de school. All in green

 De enige vrouwelijke leerkrachten op de school.

 Een echte Gambiaan heeft vlechtjes: Catherine dus ook.

 Cadeautje van een vriend: Vimto en Afrikaanse smoutebollen.. JAMMIE

Zo zien die vlechtjes er dus uit.

Weekje lesgeven achter de rug.

Naka Ngoon Fi (goeienavond)

Dit is het derde blogberichtje, dus dat betekent dat we hier al 3 weken zijn! De dagen vliegen hier echt voorbij. Ook deze week is er weer vanalles gebeurd, dus lees maar lekker door, nieuwsgierigaards. 

Maandag was het Independence Day en dat werd hier goed gevierd! Met Mister Camara en 10 andere studenten hadden we om 8u00 afgesproken in onze straat om samen naar het park te gaan waar het hele gebeuren zou plaatsvinden. Om 8u00 stonden we daar natuurlijk mooi op tijd, maar spijtig genoeg kan je dat niet over de school zeggen… Zij kwamen er pas door na 9u00. That’s how they do it in Africa! Ik had zoals eerder al gezegd een typisch Afrikaans kleed aan. Het bestond uit een lange rok, een hemdje gemaakt uit groene stof en een stuk stof rond mijn hoofd.(groen is de lievelingskleur van de president dus iedereen droeg groen). Een heel mooi kleed, maar toch iets te strak aan de heupen… Kon er amper mee gaan zitten, maar waar een wil is, is een weg! De veiligheidsspelden zaten veilig in mijn handtas, moest er iets scheuren…

Independence Day was een typisch Afrikaans feest: iedereen kwam te laat, zelfs de president. Alle schoolkinderen, leerkrachten, leger en politie (zij stonden al in officiele houding) publiek, … moesten wachten in de volle zon en dat was echt bakken! Ik voelde het zweet zo van mijn rug naar beneden zakken!

Eenmaal alles van start ging, ging het vlug voorbij. De president deed 2 toerkes rond het park in zijn “autootje” begeleid door zo’n 100 lopers in groene tshirt met zijn foto op. Daarna was het de beurt aan de scholen om te marcheren voor mister president. Links rechts, armen gebruiken, links rechts… en als je de president ziet, eens lief lachen en zwaaien. Dan even wachten tot iedereen op de juiste plaats staat en zingen maar! Hier en daar een valse noot, een verkeerde uitspraak maar I did it! Iedereen in Gambia heeft trouwens alles kunnen volgen op tv. De andere leerkrachten en leerlingen van school hadden me meteen herkend in al die massa (niet moeilijk: ik was de enige blanke in een Afrikaans kleed). Tot daar de beschrijving van Independence Day! (foto’s volgen nog)

Dinsdag werd uitgeroepen tot nationale vakantiedag waardoor we niet naar school moesten! Yes! Aleja, yes we mogen lesvoorbereidingen maken! Maar dat ging echt nog vlotjes. Mijn eerste onderwerp is The Gambian environment, dus meer aardrijkskunde dan iets anders. Door af en toe ook eens te verwijzen naar België wordt alles ook interessanter voor de leerlingen! Af en toe leren ze me zelfs wat woordjes Wolof!

Dinsdagavond was het feest in het park! De president had een concert geregeld om Independence Day nog maar eens te vieren. Dat konden we niet missen! GJ heeft op een bepaald moment zelfs de lichten bediend omdat ze dat hier toch niet zo goed kunnen. Hij is gewoon naar dat podium gewandeld en gezegd dat hij dit goed kon. Daar stond hij dan. De belichting aan het regelen op de president zijn festival. (live op tv) Ik was terwijl alles eeens aan het losshaken! Tot op het moment dat er een grote cirkel met Gambianen rond me stond: ik voelde me toch wel even aangestaard.


De volgende 3 dagen waren in het teken van lesgeven. Een lesje hier, een lesje daar, bring it on! Spijtig genoeg had ik door het warme weer iets teveel water van de kraan gedronken en was mijn maag daar niet tevreden mee! Woensdagavond/nacht heel ziek geworden, zwetend wakker geworden met wat koorts, misselijkheid en massa’s buikpijn! Great! Voor de eerste keer in deze stage gebruik gemaakt van de reisapotheek (een motiliumke – bah bah bah). Donderdagmorgend ging het al beter en met wat op de tanden te bijten (+ motiliumke) toch naar school gegaan. Daar ben ik braafjes van al het kraantjeswater afgebleven! Wel paar maaltijden overgeslaan want kon de geur van eten gewoon niet verdragen. Donderdagavond voor het eerst dan terug iets gegeten en dus nu terug kerngezond! Zo te zien heeft Gambia wel een raar effect op mijn metabolisme. 1 dag zwaar verkouden, dag nadien niets meer; een dag zo ziek als nen hond, dag nadien springlevend. Spijtig genoeg kan ik dat wel niet zeggen van de muggenbeten: die zijn supergroot, rood en blijven langer dan een week. Thjaaah, alles kan niet perfect zijn eh.

Gj: Ikke ben vanaf dag een (ge kent mij wel natuurlijk) begonnen met kleine beetjes het plaatselijke kraantjes water te drinken. Waardoor ik nu zonder problemen liters van het Banjuliaans water kan drinken. Soms winnen de muggen, soms winnen wij.

Als we even tijd over hebben (na de lessen gewoonlijk) spelen GJ en ik vaak een potje 30’en. Dat is een kaartspel dat echt verslavend werkt als je het leert kennen (vraag maar aan GJ). Ook eens disco in the room en raad het liedje zijn bijna dagelijkse activiteiten geworden!
Gisteren heb ik mijn haar laten vlechten door Maam. Dat is het meisje van +-5 à 6 jaar uit onze compound. Ze wou eens 1 vlechtje proberen, maar zoals ze zeggen : eentje is geentje. Ze heeft er een paar vriendinnekes bijgehaald en al gauw hadden 4 meisjes mijn haar vast en zijn ze alles beginnen vlechten. Wel nog pijnlijk!!! Knoopjes in het haar kammen ze niet, maar trekken ze eruit en dat heb ik goed gevoeld! Zondag zal ik( Inshalah) hetzelfde nog eens ondergaan omdat de oudere zus mij mooie vlechtjes zal maken. Ik ben alvast benieuwd!

Gj: De locatie, school, mensen, kinderen, strand, activiteiten zijn fantastisch. Maar in deze hitte lesvoorbereidingen moeten maken blijft voor mij toch een uitdaging. Om 7uur opstaan om dan tegen 8 uur ontbijt te hebben. 20 na 8 op school en de lessen starten om 8u 30. Bijna elke dag zijn we pas tegen 16u thuis. De hitte is tussen 12u en 17uur echt niet uit te houden in de zon. (Cath heeft precies nooit last van de hitte) Schaduw en een windje is dus steeds zeer welkom. Als je dan om 16u in de hitte (20 minuutjes door de blakende zon gestapt), is het laatste wat je wil doen lesvoorbereidingen maken. (in mijn geval toch) Maar wat moet moet, dus we doen ons best!

Mijn computerlokaal is euhm, nog steeds aan een grote kuisbeurt toe. Het was er echt een stort. Maar als ik ze mag geloven dan krijg ik daar zelfs mijn eigen kantoortje. Jaja, ze zijn daar blij om nen computer technicus over de vloer te krijgen. De computers zijn er. Vanaf mijn lokaal in orde is zal het vak Informatica ingeroosterd worden. We will see, we will see. Relax and take it easy is de typisch Gambiaanse uitspraak!

Groetjes uit het verre Banjul!

Een weekje verder. Fototjes.

 Grote boom!

 Aapjes voederen in Monkey forrest, zalige gids!

 Eten op zen Afrikaaans.

 Sega onze Senegalees!

 Zicht in de klas.

 The beach, vinger van de gids.

 Catherine voor de klas.

 Goederen uitladen met Belgische militaire krachten. De Godiva mijn computers en materiaal voor het ziekenhuis.

 Zwemmeke doen, wel verschoten van ne vis aan mijn voeten.

 Termietenheuvel.

 Cruiseschip.

 

Voor mijn Jolientje.

 

 Mijn liefde voor jou is diep, zo diep zo diep.

Catherine haar hartje.

Groetjes!

Een weekje verder.

Naka Bechek bi?

Bechek baang fi.

Jama Rek, opstaan gebeurt nog altijd door kakelende kippen en luidkeelse kreten uit de omliggende moskee ’s. Er is weeral enorm veel gebeurd maar ik zal mijn best doen om over alles iets te vertellen!

Het ontbijt bestaat bijna steevast uit een broodje met versgebakken omelet en ketchup. Njam njam dus!

Het strand ligt net zoals het schooltje om een goed kwartiertje wandelen. De zon is hier zo goed dat het minder dan 15 minuten duurt om te verbranden zonder crème op uw vel. (Catherine is daar getuige van.)

Het bakkerijtje met de lokale bewoners beginnen ons ook te kennen. De cakejes die ze er maken vallen bij Gj zeer goed in de smaak! Maarja, wat wil je 10 Dalasi (25cent) voor een overheerlijk cakeje. ’t Leven is hier niet zo duur als je steeds bij je gastgezin kan eten. Een half uurtje internet op een trage computer kost je amper 15 cent. Wifi is 50cent voor een uur, maar dan kan ik met de IPod op het internet en Skypen. Alleszins, het gaat goedkoper uitkomen voor mijn ouders om mij hier te laten leven dan in België! Water is zoals gezegd uit zakjes, deze kosten drie cent / stuk of gekoeld 6cent. (400ml) 

Ondertussen komen we bij ons gastgezin al zeer goed overeen. Hun geadopteerde dochter heeft al kunnen genieten van onze ‘huiswerkbegeleiding’ kunsten. Het is een rare bende, maar bij wie thuis is dat niet zo?

Zondag zijn we naar Senegambia geweest. Dat is een deel van Gambia dat zo genoemd wordt naar een populair hotel dat deze naam deelt. Zeer toeristisch. Wij zijn daar met Sega, een Senegalees die we in ons gastgezin hebben leren kennen naartoe geweest. Deze kent daar iemand die bevriend is met zijn moeder. Het is hier allemaal via via! We zijn dan uiteindelijk terechtgekomen in een luxe-oord met allemaal supersjeeke huizen, met ook weer meiden en een zwembad. Samen met de gastvrouw hebben we uit een grote schotel de eerste happen mogen eten, daarna volgden de rest van het gezin. Met de zoon van de gastvrouw zijn we dan de buurt gaan verkennen en dan richting een Crafts-market geweest (crap-market gaf de zoon eerlijk toe). Dan heb ik bananen gekocht welke ik (alleen omdat Catherine met haar korte broek den bos niet in wou) samen met een gids in het Monkey-Forest aan de apen kon geven. De wandeling eindigde langs het strand, waar ik dan Catherine en Liam tegenkwam die zaten te genieten van de prachtige oceaan!

De week begint.

Op het schooltje is er maandag altijd een Assembly voor de lessen beginnen. Dan worden sommige regels herhaald, afspraken gemaakt en dingen die staan te gebeuren (zoals Independence day) worden besproken. De stagiairs worden dan ook voorgesteld en mogen ook even hun zegje doen voor 200 studenten. Even uitgelegd wie we zijn, wat we komen doen, etc. Hierna volgt er altijd het volkslied dat de leerlingen moeten zingen.

In het begin was het heel confronterend, hoe de kinderen bij sommige leerlingen ECHT NIET luisterden en bij een andere leerkracht dan gewoon stil waren en correct volgden. In een bepaalde les (Frans) hebben we volgende activiteiten waargenomen: Naaien, houtbewerking, game boy, slapen, tekenen, praten, geld aftroggelen, kletsen uitdelen aan elkaar, een ander vak leren. Spieken tijdens toetsen is een must. (als ge gepakt wordt krijgt ge wa pletsen van de leerkracht met den boek waarmee ge aan het spieken zijt) 

De lesblokjes zijn 35minuten, maar van de 7uur wiskunde in 1 klas zijn dat 3keer 2 blokjes na elkaar en eentje apart per week. Na 2 dagen waren we gewend aan het reilen en zeilen van de school. Sommige leerkrachten zijn echt competent, maar sommige missen jammer genoeg ondanks hun grote inzet ….(respect). Wanneer we 3 dagen ver waren was het al aan Catherine om als eerste de vuurdoop te krijgen en onvoorbereid voor de klas te moeten staan. Het was een interessant onderwerp maar zeker niet makkelijk: toeristische plekken in Gambia. Leg maar eens bepaalde streken en historische monumenten van een land uit, als je ze niet kent! Maar she did it! Bij al de lessen science and environmental sciences komt er wel iets van cultuur in voor. Zo is bv de crocodile pool een sacred place: een plaats waar een onvruchtbare vrouw naar toe MOET gaan om terug vruchtbaar te worden… 

Ik was die dag “eventjes” alle hulpgoederen van de Godiva gaan halen in de haven. Het uitladen gebeurde door de militairen op de boot. Ik begon direct int Vlaams tegen allemaal de mannen te zeveren en al gouw mocht ik om de douanepapieren gaan. Even later kwam Ousman ook aan boord en zijn we in afwachting van de truck die alles ging vervoeren naar de officieren-bar geweest. Euforisch was ik als ik zag dat er nen tap aanwezig was met Jupiler en Hoegaarden. Het was amper 11u 'smorgens en verwachtte als aanbod dus ook gewoon een frisdrankje. … 10 minuten later stonden er daar samen met mij nog 4 hun eerste ‘vers getapte’ pint van de dag te drinken. Zalig! Even later was de truck al gearriveerd en werd deze door 5 mensen vakkundig volgeladen. Klaar om te vertrekken dacht ik dan! Om een lang verhaal kort te maken, 6uur later, 5 taxi’s, 2 koffies, 5 zakskes water, kilo’s geduld en 17 postjes later hadden we eindelijk alle papieren in orde om de vracht uit de haven te krijgen. Zucht* weg dagje.

Een dag later. Een dag planning kan uit vele dingen bestaan, maar vaak lukt het slechts om er 1 of 2 van uit te voeren. Zoals 5 computers vervoeren van Banjul City Council naar Garba Jahumpa kan al ettelijke uren duren.

Ook ik heb sindsdien al een paar keer onverwacht voor de klas gestaan. Een leerkracht die niet komt opdagen… hupla! Vuurdoop. Maar het was zeer leuk en de kinderen waren enthousiast. Hebben ondertussen al redelijk wat voor de klas gestaan en dat alleen nog maar tijdens de observatieweek. Ben benieuwd of we al papieren zouden hebben voor onze buitenlandse stage! Deze zouden normaliter ongeveer een maand geleden moeten zijn vertaald, maar still no sign of them! Ach ja, ook zonder papier zullen we wel goed leren hoe we moeten lesgeven!

Na het weekend is het Independence Day (18 februari). Dit is hier echt een grote en belangrijke gebeurtenis. Al de scholen uit de omgeving, the Banjul City Council, het leger,… zal op die dag namelijk paraderen voor de president. Daar komt heel wat bij kijken. Vrijdag was de repetitie: Catherine is samen met haar leerkracht SES en een tiental leerlingen naar die generale repetitie geweest. Bakken in de zon en wachten en wachten en wachten… Alle scholen marcheren achter elkaar het stadium rond, de leerkrachten wandelen aan hun linkerkant! Daarna moeten alle leerlingen en scholen het volkslied, ‘sunureew’ en’ let us all unite’ zingen. Lastig als je die niet kent! Catherine heeft meteen de tekst van de liedjes gevraagd en she’s learning the lyrics. Zotjes hoeveel werk daar in kruipt. Ze kent het volkslied en ’let us all unite’ al helemaal vanbuiten (nu is het enkel nog zoeken naar het ritme), maar ‘sunureew’ is een lied in het wolof (dialect) dus dat geeft wat meer moeilijkheden. Zaterdag zal ze naar school gaan om met enkele leerlingen de liedjes in te studeren. Jaja, school is hier ook open op zaterdag!

Ondertussen had Catherine ook te horen gekregen dat ze moet marcheren in een typisch Afrikaans kleed. Dus hup stof gaan halen en naar een naaier brengen (klein kotteke waar drie kinderen van misschien 12 jaar achter een naaimachine zitten). We zijn alleszins benieuw naar het resultaat. Het model van het kleed is niet gekend. De naaiers hadden enkel de maten nodig en hupsakee they can make it! Er zal zeker nog een foto volgen.

Groetjes uit Banjul!

 

Eerste foto's voor een eerste impressie.

 The long walk in Madrid. We moesten naar B.

 Stress bij Catherine bij het landen en opstijgen... Maar we zijn vertrokken.

 TaxiBanjul, alles in de trunk. En ja, dat is enkel gerief van mij en Catherine.

 Het eerste zakje water.

 Moeilijker dan je denkt. Maar dat hebben we nu wel onder de knie uiteraard.

 Impressie van de klaslokalen.

 Zalig lekker eten op het vliegtuig.

 Het huis van onze gastheer, armoe troef zoals u wel ziet.

 Onze eerste echte Afrikaanse maaltijd. (alles wat we tot nogtoe gegeten hebben was echt wel lekker)

 Boven op onze berg (onafgewerkt huis) naast de kokosnootboom van de buren.

 Mailtje en blogbericht op voorhand typen en dan uploaden op cafe. (internetcafe wel te verstaan)

 Onze binnentuin, links de bakery en woonst van de buren. Rechts is ons kotje, het deel onder het rode dak.

 DUCKTAPE.

 Even relaxen aan het strand.

Voetjes in het water, zorgen zijn voor later. Ik denk dat we ons hier nog thuis gaan voelen.

Groetjes uit een heet internetcafeetje.
Geniet van de sneeuw! =D