Beestenbos is gelukkig.

Goeeeeie zondagavond. (’t mag ook nekeer int Vlaams zijn he)

Wij hebben het hier meer en meer naar ons goesting. Al wordt het thuisfront wel gemist natuurlijk… met momenten.

De tijd gaat heel snel voorbij. Als we op school zijn, vliegt de tijd en bij ons thuis komt er wel altijd ander volk over de vloer. Gj gaat om de twee dagen gaan joggen op het strand, elke keer opbouwend tot een dikke 3km ondertussen al. Terwijl heeft Catherine wat quality-time met de vele buren. (In Afrika heb je geen seconde tijd voor jezelf!) Moustafa, Moussa, Abubakar,… allemaal komen ze hun dagelijks klapke doen. Diegene die te ver wonen van ons huisje, geven ons dan elke avond een belleke. Jaja, we zijn hier populair maar zeker ook geliefd. Met onze nieuwe buurmeisjes komen we ook goed overeen en we zien elkaar dagelijks. Voor een babbeltje of een spelletje. Overal waar we gaan, komen we leerlingen tegen. Die roepen ons dan na met Mister Peeters en/of Miss Essique. Soms proberen ze ook eens Misses Essique, maar dat hebben de meeste leelringen wel al afgeleerd. 

Onze zondag was op ‘t gemak, naar het strand gaan, genieten van het weer, genieten van een pintje, genieten van het leven. Carpe Diem.

Het was maandag, de week begon weer vroeg. Voor Catherine dan toch want ik neem elke maandag vrijaf om al mijn lesvoorbereidingen en andere taken af te werken voor ik aan de week begin. Mijn verbeterwerk is een blok aan mijn been. We hebben van hogerop instructies gekregen om de leerlingen die minder dan 80% op een toets scoren, deze te laten hermaken totdat ze 80 of meer scoren. Met andere woorden: ik mag nu al 2 weken op rij dezelfde toets verbeteren van 70 leerlingen. 

Cath: Inderdaad, maandag was een werkdag voor mij! Opstaan om 7uur, ontbijtje halen and hup to school. Mijn uurrooster ziet er niet zo rooskleurig uit als die van GJ: ik heb elke dag les van 8u30 en meestal verlaat ik de school pas rond 5 uur. Altijd is er wel iets, waardoor ik langer op school blijf… Maandag was dit EHBO. Een meisje uit mijn klas kreeg ademhalingsproblemen (soort astma-aanval) na het laatste lesuur en mijn mentor wist niet goed wat doen. Meteen plaats vrij gemaakt, haar op d egrond gelegd, ventilatorke opgezet, kleren losser gemaakt maar niets dat hielp. Uiteindelijk heb ik dan een soort van “hartmassage” moeten toedienen op het borstbeen. Ik heb haar longen zowat gedwongen om lucht in te nemen. Ondertussen ook een leerling naar de leerkracht gestuurd die een cursus EHBO had gevolgd (met 2 ben je altijd zekerder!) Blij dat hij er was, want mijn mentor gaf me alleen maar stress en werkte me toen serieus op te zenuwen. Ik vond dat het meisje er erg aan toe was (ze kreeg continu aanvallen en was kortademig) maar hij vond dat het beter was om gewoon te wachten (dat gaat wel over, we weten dat deze leerling veel medical attention nodig heeft…). Na haar ongeveer 40 minuten (!) te hebben geholpen met ademen, een koude fles op de borst te hebben geplaatst, benen omhoog, en overlegd met de leerkracht EHBO wat we het best konden doen, … hadden de leerkrachten beslist dat het meisje best naar het ziekenhuis moest! Ze stuurden een andere leerling de school uit om een taxi te zoeken (nee nee geen ambulance) die het meisje naar het ziekenhuis kon voeren. In een stad als Banjul, boordevol taxi’s, duurde het nog eens een dik kwartier vooraleer de leerling een taxi had gevonden. Als je er dan eens ene nodig hebt…
Dat ene uur leek echt een eeuwigheid! Even bekomen en praten met de leerlingen die getuige waren van het incident en ik kon naar huis. Het was ondertussen al half 7. Zo vliegen die dagen hier gewoon voorbij!

Net zoals vorige week, heb ik deze week ook strafstudie mogen geven, en dat is dan tot 18 uur. Hun briefjes ( hun taak tidjens strafstudie: schrijf brief met verontschuldigingen) controleren, namenlijst nakijken en uiteindelijk naar huis vertrekken duurt al gauw weer een half uur. Bam, terug half zeven! Als ik eens een springuur heb, kan ik toetsen verbeteren, taken nakijken, leerkracht Engels helpen met een debat op poten te zetten, ... Er is hier echt altijd iets te doen! Ohja, mochten we eens een rustig dagje op school hebben, staat het eindwerk van Gj of mijn online reisverslag van de beurs altijd klaar om ingevuld te worden!

GJ : Woensdag heb ik nog eens een kort bezoekje gebracht aan het eilandje Barra. (voor de 3^e keer met de bootjes heen en terug) Ousman die we daar hadden leren kennen, was zijn GSM kwijtgeraakt in de zee. Die hoorden we dus ook al enkele dagen niet meer. (Nu is dat weer terug dik in orde) Vandaar dat ik op mijn vrije namiddag voor enkele uurtjes naar de overkant ben geweest om hem en zijn familie te gaan bezoeken. Hij staat er ook op dat we hem een foto van ons bezorgen als herinnering.

Donderdagnamiddag en vrijdag waren lastig om les te geven. Het was iets in de lucht, misschien het weekend of de voetbalmatch vrijdagnamiddag. Het waren zeer warme dagen en de leerlingen leken soms echt niet geïnteresseerd. Mijn les-instap was nochtans een spel waarbij ze per rij zoveel mogelijk punten moesten behalen door elkaar te verbeteren als er fouten werden gemaakt op het bord. Vrijdagnamiddag gaven we extra studiebegeleiding, bij Catherine was dit aan volledig graad 8, zo’n 65 leerlingen. Daar kan je 40 minuten echt goed les aan geven, maar daarna loopt het echt mis. Vrijdag waren het echt beesten, met alleen twee stagiairs was er echt geen houden aan. 1 leerkracht vs 65 leelringen... Niets hielp. (we hadden geen stok bij en weigeren deze te gebruiken) Dit is volgens de meeste leerkrachten de enige manier om ze onder controle te houden. We hebben al menig gebrainstormd om oplossingen te zoeken. Tips van het thuisfront zijn altijd welkom en we staan open voor alle niet-agressieve aanpakken! =)

Cath: Volgende week beginnen de voorbereidingen van het Interhouse competition. De school – leelringen en leerkrachten- zijn onderverdeeld in 4 houses. Elk house stelt eigenlijk een kleur voor. Rood, blauw, geel en groen (de kleuren van de Gambiaanse vlag). Ik ben blue house en Gj is red house. Het is de bedoeling dat de houses het tegen elkaar opnemene met fysieke proeven (100 m , 400 m , hoogspringen, verspringen ...) Elk house moet zijn atleten trainen, home-made sportdrankjes maken, strategiën overlopen, overwinningskreten uitvinden (Blue house: We are blue house, we will never fail, in the name of Allah, we shall conquer ; red house: yes we can), … Maandag- en dinsdagmorgend zijn het trainingen, maar woensdag is het een hele dag sporten! De leerlingen én leerkrachten nemen het dan tegen elkaar op! Ben benieuwd wat dat zal geven en welk house zal winnen!

Ons weekend hebben we samen met de mentor van GJ doorgebracht. We komen immers beiden heel goed met hem overeen dus een dagje plezier tussen al dat werken door mag zeker niet ontbreken. Dit betekent echter ook dat we vroeg moeten opstaan om zoveel mogelijk van ons dagje te kunnen genieten! Alles checken en dubbelchecken of we alles meehebben en hup naar Serrakunda (Westfield) waar Mister Dibba woont. De stad eens gaan verkennen, de markt gaan bezoeken en ondertussen ook wel bakken in de zon! Na Serrakunda zijn we verder gereisd naar Babau, want daar heb je Katchikally Crocodile pool. Zoals de naam het al zegt, een krokodillenmeertje. Even het museum bezoeken (heel interessant voor de lessen S.E.S. want verscheidene facetten van de Gambiaanse cultuur worden uitgelegd in het museum) en daarna die krokodillen gaan bekijken. Ik had het mij toch wel anders voorgesteld (meer zoals de zoo eh) maar nu was het gewoon een hele grote vijver met veeeeeel krokodillen en die kunnen vrij rondlopen, - zwemmen, ... Midden op het weggetje zie je dus een krokodil, doodnormaal. GJ meteen zonder angst naar het beest gegaan om het eens te “aaien” , ik stond veilig op afstand met de kodak in de hand! Daarna was het echter aan mij om dat dier eens aan te raken. Na een paar aanmoedigingen en verstand op nul, ben ik de krokodil toch gaan aaien -totaaaaaaaaaaal niet op mijn gemak weliswaar. Na de krokodillen tehebben geaaid, nog even in de bomen geklauterd, op een schommel gezeten (tak van een boom), ...

In Bakau hebben we de craft market bezocht, zijn we eten gaan zoeken voor de altijd hongerige Gj, hebben we een visserij bezocht, ... We hebben nu dus ook een duidelijk beeld van hoe de vis uiteindelijk op ons bord beland!

Next stop was Tanje. Met de bushtaxi terug naar Serrekunda en van Serrakunda bushtaxi naar Tanje. Ik vind dit vervoerstype echt zalig! Gj ook, als zijn hoofd niet tegen het plafond kletst tijdens het rijden natuurlijk. =) Tanje is echt een visssersdorpje, met heel veel vissersboten, vrouwen die de vis opkopen, verkopen, schoonmaken, roken,... In Tanje hebben we een lange strandwandeling gemaakt en voor wat fotootjes gezorgd voor de broer- aardrijkskunde. Even stilstaan van de prachtige oceaan, de omgeving, fantastisch gewoon! De maag van Dibbe en Gj begon weer te grommen dus tijd om verder te reizen: Kololi. Kololi ligt in Senegambia, een erg toeristisch plekje. Het was eens leuk om bij andere toubabs rond te lopen! In Kololi hebben we onze dinner gegeten en genoten van een late avond op het strand met muziek op de achtergrond: prachtig. Kololi= toeristisch = night clubs! Vanf 22 uur de night club Wow binnengegaan. Deze was vol met toubabs, maar naargelang de nacht kwam, maakte de toubabs ruimte voor de Gambianen. Deze nacht hebben we veel gezien, ervaren en eumh... gevoeld! Party, party, party tot 4 uur ’s morgens. Dan was het echter tijd om naar huis te gaan. Zoeken achter taxi’s maar uiteindelijk met 2 bushtaxi’s veilig thuisgeraakt. De wekker stond rond 5u20 toen we terug in Banjul waren. Dat is een mooi uur, om te gaan slapen! Gj heeft vandaag tot de middag uitgeslapen, maar ik was al wakker rond 8uur. Heel stil de kamer verlaten, ontbijt gaan halen en met de meisjes van de compound spelen, praten, lachen, ... We zijn alvast klaar voor een volgend avontuur!


Veel zonnige groetjes uit het warme, verre, prachtige Gambia.
Ba si kanam!